هیدروکربورها با فرمول (C₆ H₁₂ O₆) ترکیبات شیمیایی مرکب از کربن، هیدروژن و اکسیژن هستند. عمده ترین واحد تشکیل دهنده هیدروکربورها، مونوساکاریدها هستند. آنها حاوی سری های اتم کربن در زنجیره مولکولی همراه با اتم های اکسیژن و هیدروژنند در حالی که هیدروکربورهای تشکیل دهنده گلوکز به میزان زیاد در طبیعت باقی نمی مانند. هیدروکربورهای با مولکول هیا پلیمریک پیچیده با از دست دادن آب خود به وفور در طبیعت وجود دارند . هیدروکربورها به صورت نشاسته در گیاهان و گلیکوژن در حیوانات وجود دارد. نشاسته و گلیکوژن در مجاورت آب در مواقع مورد نیاز به آسانی به گلوکز تبدیل می شوند. گلیکوژن نشاسته ذخیره شده در حیوانات (مخصوصاً در کبد و عضلات) در صورت کاهش میزان قندخون به حداقل لازم، به گلوکز تبدیل و وارد خون می شود. قارچ تازه به میزان کافی حاوی هیدروکربور و فیبر گیاهی است. قارچ دکمه ای، حاوی قند پنتوز (Pantoses)، هکزوس (Hexoses)، دی ساکاریدها (Disaechariges) اسیدهای آمینه و همچنین یورونوئیدهای نامشخص و شکرهای بتیل نیز می باشد. بین هیدروکربورهای پلیمریک، گلیکوژن و کیتین به عنوان پلیمرهای استیل گلیکوزآمین– اِن  (Acetylgyeosamine-N) به عنوان ترکیب ساختمانی دیواره های سلولی قارچ هستند. در نمونه های جوان به مقدار فراوان  اَ.تری هالوز (قندقارچ) وجود دارد که به محض رسیدن قارچ به گلوکز هیدولیز می شود